De Grote Belgische Dansvitrine

Tijen Lawton

Tijen Lawton is een professionele danseres, performer en docente. Ze begon haar dansopleiding toen ze nog in Turkije woonde en zette haar studies verder aan The Arts Educational School London, The Place London en The Juilliard School New York.

Ze danste o.a. bij Pierre Droulers, werkte 15 jaar intensief samen Needcompany en creëert ook zelf solostukken. Tijen is een actieve lesgever en coach in binnen- en buitenland. Ze coacht en assisteert andere artiesten, maakt groepsstukken met studenten, gaf talloze workshops (o.a. in samenwerking met Arne Sierens/Compagnie Cecilia) … Daarnaast is ze regelmatig gastdocente aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen/AP Hogeschool, aan ISAC (Institut supérieure des arts et des chorégraphies de Bruxelles) en aan BCDA Budapest Contemporary Dance Academy.

De voorbije jaren toerde ze met verschillende voortellingen en ze blijft haar eigen solowerk maken, waarbij ze voortdurend haar eigen lichaam onderzoekt en uitdaagt.

Op dit moment toert ze met Mother Song, geregisseerd met Mokhallad Rasem en een co-productie van Toneelhuis Antwerpen, Landestheaters St Pölte, Austria & Vereingten Bühnen Bolzano. Binnenkort danst ze ook in Troyennes 2017-2019 van Claudio Bernardo en maakt ze deel uit van volgende creatie van Mauro Paccagnella & Whooshing Machine.

“Waarom engageer ik mij voor een project als De Grote Belgische Dansvitrine?

Mijn oneindige honger als professioneel danseres & performer om continu te leren en mijn kennis te delen met anderen, dat is mijn motivatie. Het verlangen van mijn lichaam en de behoefte aan voortdurende uitdaging, confrontatie en de zoektocht naar een intelligent denken om elke laag van mijn emotionele en fysieke lichaam te voeden.

Mijn streefdoel is om te blijven bewegen, delen en mezelf uit te dagen, om beweging te definiëren en te herdefiniëren om zo ondanks de gevaren en de angst de schoonheid en bevrijding te vinden… Mijn motivatie is ook het blootstellen van naakte energie en het in vraag stellen van de innerlijke grenzen van het denken dat geïnspireerd wordt door de puurheid en complexiteit van het lichaam en zijn leven.

Als een objectieve buitenstaander (publiek) word ik gedreven door instinct, menselijke expressie, de emotionele landschappen van het individu en hoe een choreografische structuur of dramaturgie menselijke emotie en onvoorspelbaarheid draagt en ondersteunt. Ik ben geïnteresseerd in hoe de sfeer van het stuk ontroert en weerklinkt. Ik ben minder ontroerd door een perfecte choreografische structuur die me begeleidt in wat ik verondersteld ben te zien. Als publiek verlang ik om geconfronteerd en uitgedaagd te worden. Daardoor is mijn feedback gebaseerd op instinct en de sfeer van het emotionele landschap dat weerklinkt en achterblijft.”